หากเปรียบเสมือน คู่หู สไนเปอร์ เขาคือคนที่คอยชี้เป้า วัดองศา ความชื้น แรงลม ความเร็วให้กับ มือลั่นไก ให้เหนี่ยวไกเข้าเป้าได้อย่างแม่นยำเพราะ ทุกอย่างเขาคำนวณไว้ได้อย่าง แป๊ะไว้หมดแล้ว เห็นลูกจ่ายของเขาแต่ละลูกไหมละ มุมนิดเดียว เขาก็จ่ายได้ ช่องนิดเดียวเขาก็จ่ายได้ มันคือการจ่ายแบบน่าเหลือเชื่อ ที่บอลออกจากเท้าของเขา มันทำให้ แฟนร้องว้าว พอๆกับลูกยิงสวยๆของกองหน้าระดับโลก

แถมลูกบอลที่ออกจากเท้าเขานั้น มันน่าเหลือเชื่อตรงที่ว่า น้ำหนักมันเป๊ะเวอร์เหลือเกิน แถมมันเหมือนกับถูกบังคับรีโมท ให้ลูกบอลมันกลิ้ง หรือ ไหลโค้งเข้าหากองหน้า หรือ มือปืนนั้นรอเหนี่ยวไก อยู่หน้าประตูแบบที่ ไม่ต้องเหนื่อยแต่งบอลมาก ยิงเข้าไปได้เลย นอกสนามเขาเป็นคนเงียบๆ และมันเคยเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขาในตอนเด็ก ตอนที่ต้องอยู่ในบ้านครอบครัวอุปถัมภ์จนครอบครัวนั้น ไม่ต้องการดูแลเขาต่อไป เพราะมองว่า เดอ บรอยน์ นั้น เป็นเด็กเข้าถึงยาก    

         เขางงกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้น โชคดีที่เขาเอาความเจ็บใจ นั้นไปโยนใส่กับการซ้อม ฟตุบอล และพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น จนเป็นตัวหลักของสโมสร และพาทีมคว้าแชมป์ลีกสุดสุดได้ในปี 2010-2011 ครอบครัวอุปถัมภ์นั้น ได้กลับมาหา เดอ บรอยน์ อีกครั้ง เพื่อปรับความเข้าใจกับเขา แต่มันเหมือนสายไป เพราะเขาไม่ชอบการถูกทิ้งแบบขยะ เพราะเขามองว่า เขาไม่ใช่ขยะ ในสายตาใคร เช่นกันกับตอนที่เขาย้ายมาอยู่เซลซี เขาไม่ได้รับโอกาส  ไม่มีตำแหน่งตัวจริง จนถูกปล่อยยืมให้กับ เบรเมน ไปใช้งาน เขาทำผลงานได้ดีจนมรข่าว ดอร์ทมุม ต้องการดึงตัวเขาไปร่วมทีม แต่ตนที่รั้งเขาไว้คือ มูริญโญ่  เขาคิดว่า มูริญโญ่ คงจะให้โอกาสเขาลงวนามมากขึ้นอย่างแน่นอน

แต่สุดท้ายไม่ใช่ เขายังคงได้รับโอกาสน้อยนิด จนวันที่แตกหักก็มาถึง เมื่อเขาเข้าไปถามกับ มูริญโญ่ ว่า ทำไมเขาถึงได้รับโอกาสลงน้อยนิดนัก มูริญโญ่ กางสถิติ ให้เขาดูดูเทียบกับนักเคนอื่นๆ กลางที่ประชุม ในเรื่องของการแอสซิสต์ การยิงประตู และตวามแม่นยำต่างๆ เดอ บรอยน์ ไม่ดีเท่าคนอื่น เลยทำให้กลายเป็นตัวเลือกท้ายๆในการใช้งาน เดอ บรอยน์ กลับเห็นต่าง เขาคิดว่า การลงสนามอันน้อยนิดกว่าคนอื่น จะเอามาเปรียบกับคนอื่นได้ยังไง มันไม่ยุติธรรม เขาตัดสินใจขอย้ายทีมตั้งแต่ตอนนั้น เพื่อไป โวล์ฟบวร์ก เพียงแค่ 1 ปี เขาได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของบุนเดสลีก้า และชื่อเสียงของเขาก็โด่งดังอีกครั้ง